Buitenplaats Berbice in Voorschoten

Buitenplaats Berbice is een staalkaart van vervlogen tijden. Vanaf de zeventiende eeuw heeft iedere bewoner iets aan het huis en het park toegevoegd. Je vindt er, naast het klassieke hoofdhuis, ook een oranjerie, rozentuin en fruitmuren. Gezamenlijk maken zij Berbice tot een prachtig park waar de geschiedenis voelbaar aanwezig is.

Moestuinenfietsroute

De rijke Leidse lakenkoopman Pieter de la Court van der Voort had een grote passie voor tuinen. Op zijn buitenplaats Allemansgeest (die in 1822 Berbice ging heten) experimenteerde hij met fruitmuren. Welke vorm gaf het beste resultaat om leifruit te kweken? De experimentele fruitmuren staan er nog steeds en zijn – net als de oranjerie – gerestaureerd. Fraai gesnoeid leifruit siert deze muren. Om te voorkomen dat een rijksweg werd aangelegd in de tuin, verving mejuffrouw Rudolpha Begeer, de laatste eigenaresse van Berbice, in 1968 de moestuin door een rozentuin. In 2016 hebben vrijwilligers op een andere plek een moestuin teruggebracht. De paden en bedden (‘akkertjes’) zijn gebaseerd op de maten die De la Court in 1737 voorschreef. In de moestuin worden zowel hedendaagse als historische groente- en fruitrassen verbouwd.

Deze plek maakt onderdeel uit van de Moestuinenfietsroute 2. Klik hier om terug te gaan naar de routepagina.

Bezoekersinformatie

De buitenplaats is doorgaans niet vrij toegankelijk, behalve tijdens publieksdagen als Dag van het Kasteel. Het park is verder voor Beschermers, leden van de Stichting Het Zuid-Hollands Landschap, open voor bezoek dagelijks van 10.00-18.00 uur.

Een buitenplaats vol rozen en verhalen

Berbice is een van oorsprong zeventiende-eeuwse buitenplaats. Het huidige huis stamt uit 1669 en is gebouwd op de plek waar ooit de veertiende-eeuwse boerderij Almansgeest stond. Het park is aangelegd in de negentiende-eeuwse Engelse landschapsstijl met een lange centrale zichtas en een spiegelvijver.

Het scheelde niet veel of er was een rijksweg aangelegd over het terrein. Dat de buitenplaats als geheel nog bestaat, is de verdienste van de laatste bewoonster, Rudolpha Begeer (1914-2009). Bekijk het bijzondere verhaal van Rudolpha Begeer in de korte film "Over mijn lijk: de rozentuin van Berbice". Bekijk ook de korte film met vertrouweling Remko Posthuma.